TRAFIONY! 2 i pół miliona!

ostrość padła - ale i tak uwielbiam

Jestem milionerką – a dokładnie dwu i pół milionerką…
ZA NAMI...

DWA I PÓŁ MILIONA CHWIL…W DWA I PÓŁ ROKU…

- mamo widziałaś to może?…

- kce, kce się przytulić…

- mamo nie dam lady, pomoc…

- lodzice chodzcie szybko…

- mamo, tęskniłem, tak bardzo bardzo wiesz?

- mamo? A jesteś dumna?

Tak jestem! BARDZO, bardzo dumna! Oboje z tatą jesteśmy!

Może nie jak paw (bo bardziejJ) ale na pewno jak mama gadulińskiego, obdarzonego niekończącymi się chyba pokładami energii, małego dwu i pół letniego indywidualisty…

Zapomniałabym dodać (ale to przecież twoja domena) – obdarzonego niesamowitą pamięcią…

Z tą pamięcią to jest nie lada „kłopot”, bo generalnie nie mamy prawa do prób generalnych  - wszystko idzie LIVE – (raz usłyszane zobaczone) – zaraz powtórzone…

I tak śpiewasz nam ostatnio „Będzie, będzie zabawa, będzie się działo…w nocy mało, będzie głośno, będzie  radośno…choć tańczymy całą noc”… + cała choreografia – i płaczemy ze śmiechu…

Smaki się  nie zmieniły – LUBIĘ SŁODKIE – prawda?– (więc w dalszym ciągu mama kombinuję by to słodkie stworzyć sama…)

Kilogramów - mendel

ubranka 98/104

butki 25

Godzinami bym pisała, opowiadała, najlepiej chyba jednak jak zacytuję: 

***

-„Tatuś i Aruś pojechał?” – pyta rano Maurycy

-„Tak, pojechali, wiesz że pracują przy naszym domku…”

- „Biedaczki…”

 ***

Po zabawie – pora posprzątać zabawki – więc proszę… na co Maurycy:

- „Nie mam ciasu, natychmiast jestem ziajęty…”

***

Dziadzio założył okulary. Maurycy patrzy na niego i „sypie jak z rękawa”:

- „Dziadziuś, Pan Hilary, gubił okulary, sukał w bucie, a są w nosie…nie wiedziałeś?”

***

Dzień dziadka:

Wracamy z przedszkola.

Mama myśli głośno – „musimy kupić dziadziusiowi jakieś dobre winko…hmmm może po drodze w biedronce? Nie, nie tam, nie mam chyba przy sobie gotówki…”

- „Złotówki, złotówki!”– wyszykuje Maurycy

Decyduje się w końcu na żabkę – aby nie tracić czasu na rundę po hipermarkecie.

- Zakupy zrobione wsiadamy do auta.

- „To był mały market?” – słyszę zza pleców…

- „Takkkk” – odpowiadam zaskoczona uklasyfikowaniem…

***

Jesteśmy w przedszkolu, uczestniczymy czynnie w zajęciach, nadchodzi czas na piosenkę, siadamy wokół pianina, Pani Danusia przy i…nagle któraś z mam zadaje nie do końca związane pytanie – rozpoczyna się krótka wymiana zdań…choć najwyraźniej nie wystarczająco krótka…Maurycy wyraźnie zaczyna się niecierpliwić…i nagle wybucha

- „ŚPIEWAJ JUŚ!” (wszyscy wybuchają śmiechem)

***

Maurycy budzi się rano, wyraźnie nie wstał prawą nogą – dopytuje tatę:

-„Mamusia pojechała do placy?”

-„Tak synku, już pojechała...Co jemy na śniadanie?”

Synek nie daje sobie zbyt łatwo odwrócić uwagi i popłakuje..

-„Synku powiedz mi dlaczego ty tak płaczesz?” – pyta tata

- „Tak lobią dzieci…”

***

Usypiam synka, tzn. znaczy kładę się obok niego.

Tego dnia ja nie czuję się najlepiej, pobolewa mnie brzuch. Głośno myślę…może to od tej kapusty?

- „Jadłaś kapuśtę?”

- „Tak synku jadłam ją na obiad.”

- „Boli cię cioś?”

- „Trochę boli mnie brzuszek.”

- „Jadłaś kapuśtę?”

- „Tak, tak,… jadłam”

- „Nie połinnaś !? (powinnaś…)”

 ***

Podchodzi do stołu bierze banana – „Zadzwonie sobie”…”Hallo no cześć…nic nie słyse” – odkłada banana

- „Poplubuje winoglonem”

***

Patrzy mi w oczy…

- "Mamusi? A jesteś scenśliwa?"

- Na bezdechu odpowiadam – "tak teraz bardzo…"

*** 

Przed nami ważne PÓŁ ROKU – tuż po nim podrepczesz do przedszkola…cóż synku …BEZTROSK niech będzie…prawda...

Kochamy najmocniej na świecie...

A tak wyglądają te dwa i pół baksa z bliska...

żeby nikt nam nie zarzucił, że się nie dzielimy :))

Taki to szalony ten nasz dorobek:)))