Wilk i zając...

"Zając"

Noc minęła, wstaje słońce,

A zajączek jak zajączek,

Wyszedł: z nory i na łące

Kica, skacze, mały pączek.

Uszka stoją, i słuchają.

To jest sprytu jego część

Oczy też bacznie zerkają.

By wilk go nie zdążył zjeść

On zbyt wilka się nie boi

Cieszy się zielenią, traw

Kiedy zbłądzi pośród kniei

Na polance szczypie szczaw!

 
"Wilk"
Spotkał w lesie zając wilka, pytań mu zadaje kilka:
Czy wilk dzisiaj nosił kapcie? Czy dziś znów odwiedzi babcię?
Czy gajowy dziś pracuje? Czy głupiego coś nie knuje?
Na to wilk: proszę zająca, niech Pan zając się nie wtrąca.
Niech pilnuje swojej sprawy, niech nie będzie tak ciekawy.
Trudno, mówi sobie zając, bardzo szybko uciekając…

/autor: Antoni Bachowski/
 

 
"Wilk i zając" 

Czy kochasz mnie jeszcze
powiedział zajączek do wilka
siedzącego na skraju lasu
Kocham Cię Zając
- wiesz przecież o tym...
zostaw mnie teraz samego...
To dlaczego już mnie nie gonisz...
nie krzyczysz, że i tak mnie złapiesz...
Męczysz mnie Zając, a ja nie mam sił...
zostaw mnie i sobie idź...
Skoro jesteś nieszczęśliwy, dlaczego
nie chcesz, bym Ci pomógł?...
Bo wilkom nie wolno się bać...
Przy mnie Wilku możesz...
jestem Twoim przyjacielem...

/autor Magdalena Maria/

"Nu pagadi..."